class="p1">Conant K. J. Op. cit. P. 74–77, 98–99.
655
Vielliard J. Le Guide du pélerin de Saint-Jacques de Compostelle. Mâcon, 1969. P. 102–103.
656
Рехт Р. Указ. соч. С. 238.
657
Jaeger C. St. Op. cit. P. 87.
658
Галисийский историк искусства Мануэл Кастиньейрас объясняет улыбку Даниила его молодостью, известной по Писанию, а во всех четырех пророках этого откоса северного портала портика предлагает видеть изображение четырех темпераментов, сопоставляя группу не только с предшествующей традицией, но и со знаменитой мюнхенской картиной Дюрера «Четыре апостола». Castiñeiras M. O profeta Daniel na arte europea // Galicia, o sorriso de Daniel / Dir. R. Villares. Santiago, 2004. P. 37–38. Его концепции не откажешь в остроумии, надуманной ее считать не следует, поскольку «Портик Славы» предполагался для многопланового прочтения. См., например: Vigo Trasancos A. Tras las Huellas de Hércules. La Estoria de Espanna, la torre de Crunna y el Pórtico de la Gloria // Quintana. 2010. Vol. 9. P. 225–229.
659
1 Кор. 13:12.
660
Binski P. Becket’s Crown. Art and Imagination in Gothic England. 1170–1300. New Haven; London, 2004. P. 233–259.
661
Sedlmayr H. Op. cit. S. 61, 242.
662
Дюби Ж. Указ. соч. С. 207.
663
Claman H. N. Jewish Images in the Christian Church. Art as the Mirror of the Jewish-Christian Conflict. Macon, Georgia, 2000. Р. 157–196.
664
Дворжак М. Указ. соч. С. 69–70.
665
Гирц К. Интерпретация культур / Пер. О. В. Барсукова и др. М., 2004. С. 208.
666
Kimpel D., Suckale R. Op. cit. S. 376–383.
667
Рехт Р. Указ. соч. С. 96–97.
668
Жан де Жуанвиль. Книга благочестивых речений и добрых деяний нашего святого короля Людовика. Гл. 758 / Пер. А. Ю. Карачинского. СПб., 2007. С. 175–176.
669
В программе, впрочем, не поддающейся однозначной интерпретации, обнаруживают, например, возможное влияние энциклопедиста Винцента из Бове, занимавшегося воспитанием принцев. Lagabrielle S. La baie de Judith à la Sainte Chapelle. De la belle héroïne au modèle de vertu // Quand l’image relit le texte. Regards croisés sur les manuscrits médiévaux / Ed. S. Hériché-Pradeau, M. Pérez-Simon, Paris, 2013. P. 130–138.
670
Воскобойников О. С. Людовик Святой и культура его времени // Людовик Святой и реликвии Сент-Шапель. М., 2017. С. 26–49.
671
Mattheus Parisiensis. Chronica maiora / Ed. H. R. Luard. London, 1880. P. 478–482.
672
Caviness M. Paintings in Glass: Studies in Romanesque and Gothic Monumental Art. Aldershot, 1997. Ch. XIII.
673
Castelnuovo E. Vetrate medievali: officine, tecniche, maestri. Torino, 2007. P. 32–36; Caviness M. Stained Glass Windows. Turnhout, 1996. P. 15–16.
674
Лк. 23:28.
675
Исх. 12:1–14.
676
3 Цар. 17:9–24.
677
Исх. 24:30.
678
Ин. 3:14.
679
Пс. 101:7.
680
Быт. 48:1–20.
681
Charansonnet A. L’université, l’Église et l’État dans les sermons du cardinal Eudes de Châteauroux (1190?–1273). Thèse de doctorat. Université Lumière Lyon 2, 2001. P. 584–586; Kemp W. Sermo corporeus. Die Erzählung der mittelalterlichen Glasfenster. München, 1987. S. 96.
682
Frey D. Giotto und die maniera greca. Bildgesetzlichkeit und psychologische Deutung // Wallraff-Richartz-Jahrbuch. Bd. 14. 1952. S. 74; Kemp W. Op. cit. S. 45, 56.
683
Я не могу пересказывать здесь содержание жития этого мученика эпохи Адриана, считавшегося покровителем охотников, поскольку его обращение произошло во время охоты, когда между рогами оленя он увидел образ Распятия. С одной из версий, скорее всего принадлежавшей Симеону Метафрасту, можно познакомиться в книге: Византийские легенды / Сост. С. В. Полякова. М., 1994. С. 208–224. Она в целом совпадает с сюжетами интересующего меня витража.
684
Рехт Р. Указ. соч. С. 183–185.
685
«De ordine narrationis illud maxime hoc loco considerandum est, quod divinae paginae textus nec naturalem semper nec continuum loquendi ordinem servat, quia et saepe posteriora prioribus anteponit, sicut, cum aliqua enumeraverit, subito ad superiora, quasi subsequentia narrans, sermo recurrat; saepe etiam ea quae longo distant intervallo, quasi mox sibi succedentia, connectit, ut videatur nullum disiunxisse spatium temporis illa quae non discernit ullum intervallum sermonis». Hugo de Sancto Victore. Op. cit. VI 7. P. 125.
686
Sedlmayr H. Op. cit. S. 479, 508–509; Suckale R. Stil und Funktion. S. 56–59; Рехт Р. Указ. соч. С. 96–106.
687
Kumler A. Op. cit. P. 103–159.
688
Гирц К. Указ. соч. С. 25–26.